Een voorbeeld van een redelijke grond is ontslag wegens omstandigheden uit verschillende ontslaggronden, de cumulatiegrond. Daar kan bijvoorbeeld sprake van zijn bij een combinatie van omstandigheden die samenhangen met onvoldoende functioneren en bijvoorbeeld een verstoorde arbeidsverhouding.
Werkgever moet wel met werknemer overleggen om samen tot een oplossing te komen. Dus wanneer een werknemer volgens de werkgever niet goed functioneert zullen zij samen een plan moeten maken om tot een verbetering te komen.
De werknemer kan alleen worden ontslagen als het niet mogelijk is dat hij binnen een redelijke termijn, al dan niet met behulp van scholing op een andere passende functie wordt herplaatst. Tenzij herplaatsing niet in de rede ligt.
De werkgever mag de werknemer niet ontslaan als er sprake is van een opzegverbod. Zoals bijvoorbeeld tijdens de eerste 2 jaar ziekte van de werknemer.
De ontslaggronden zijn neergelegd in artikel 7:669 BW lid 3. Het betreft de volgende ontslaggronden:
- Bedrijfseconomische redenen
- Langdurige arbeidsongeschiktheid
- Frequent ziekteverzuim
- Disfunctioneren
- Verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer
- Werkweigering wegens gewetensbezwaren
- Verstoorde arbeidsverhouding
- Andere omstandigheden
De cumulatiegrond maakt het mogelijk om ontbinding van de arbeidsovereenkomst te laten plaatsvinden wegens een combinatie van omstandigheden genoemd in twee of meer van de ontslaggronden c, d, e, g en h, die zodanig is dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.
Het is dus alleen mogelijk om de ontslaggronden frequent ziekteverzuim, disfunctioneren, verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer, verstoorde arbeidsverhouding en andere omstandigheden met elkaar te combineren. De ontslaggronden bedrijfseconomische redenen, langdurige arbeidsongeschiktheid en werkweigering wegens gewetensbezwaren kunnen niet met elkaar worden gecombineerd.
